مقایسه کارآیی عصاره دانه مورینگا اولیفرا و پلی آلومینیم کلراید در حذف کدورت آب

فرآیندهای انعقاد و لخته‌سازی از مهم‌ترین فرآیندها در تصفیه‌‌خانه‌های آب می‌باشند. در ایران برای فرآیند انعقاد از نمکهای فلزی سولفات آلومینیم و کلرید فریک استفاده می‌گردد. در طی سالهای اخیر از ماده منعقد کننده پلی‌آلومینیم کلراید در تصفیه‌خانة آب بابا شیخعلی استفاده می‌گردد. استفاده از منعقد کننده‌های سنتزی از لحاظ جنبه‌های بهداشتی و هزینه‌های اقتصادی در کشورهای در حال توسعه مقرون به صرفه نمی‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی دو منعقد‌کننده پلی آلومینیم کلراید و عصاره دانه مورینگا اولیفرا به عنوان مهم‌ترین منعقد کننده طبیعی شناخته شده، می‌باشد. مورینگا اولیفرا در مناطق جنوبی کشور ایران به گز روغنی معروف است. یک گونه از این درخت به نام مورینگا پرجنریا (خار عروس) بومی کشور ایران است. این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی بر روی آب مقطر حاوی کدورت مصنوعی کائولین انجام گردید. آزمایش‌ها در چهار محدوده کدورت 10، 50، 500، و NTU 1000 و چهار محدوده pH، 5 ، 6 ، 7 و 8 با استفاده از دستگاه جار انجام گردید. عصاره دانه مورینگا اولیفرا در غلظت بهینه 30-10 میلی‌گرم بر لیتر و pH بهینه برابر با 8-6 به ترتیب قادر به حذف 55، 89، 97 و 98 درصد کدورتهای فوق می‌باشد. پلی آلومینیم کلراید در غلظت بهینه‌30-20 میلی‌گرم بر لیتر و pH بهینه برابر با 8 قادر به حذف 89 ، 95 ، 98 و 99 درصد از کدورتهای فوق می‌باشد. عصاره دانه مورینگا اولیفرا تأثیر اندکی بر pH دارد و در حذف کدورتهای بالا نسبت به کدورتهای پایین کارآیی بیشتری دارد. کارآیی پلی آلومینیم با کاهشpH کاهش می‌یابد.